Ψάρεμα κέφαλων από τον μόλο: Συμβουλές

Η επιλογή της κορυφής. 
Η επιλογή πρέπει να είναι μια κορυφή που θα έχει στη βάση διάμετρο ελαφρώς μεγαλύτερη από την τρύπα εξόδου του 2ου κομματιού (π.χ. αν η τρύπα εξόδου είναι 4,7mm θα πρέπει να πάρουμε ένα 2ο κομμάτι με βάση 5,1mm). Η δράση της κορυφής που θα πρέπει να έχει μήκος τουλάχιστον 70 πόντους, θα πρέπει να είναι παραβολική και οπωσδήποτε πολύ ευαίσθητη. Έχοντας βρει τη δράση και τη σωστή βάση, πρέπει πρώτα απ' όλα να εφαρμόσουμε την κορυφή με το 2ο κομμάτι και γι' αυτό το σκοπό μάς είναι απαραίτητη η χρήση γυαλόχαρτου (80/100 και 120).

Αρχίζοντας λοιπόν με το χοντρό γυαλόχαρτο θα λιμάρουμε για 3-4 εκατοστά τη βάση της κορυφής μέχρι να δημιουργηθεί μια τέλεια σύνδεση με το 2ο κομμάτι. Σε αυτήν την φάση, χρησιμοποιώντας τις διάφορες διαβαθμίσεις του γυαλόχαρτου, θα τελειοποιήσουμε το σύνολο.

Ο μηχανισμός και οι αρματωσιές.
Ο μηχανισμός που θα εφαρμοστεί θα είναι τέτοιος που να ταιριάζει απόλυτα με το καλάμι που διαθέτουμε. Το συγκεκριμένο εργαλείο θα το γεμίσουμε με πετονιά διαμέτρου από 0,16 έως 0,20. Αφού ετοιμάσουμε τον βασικό μας εξοπλισμό, θα κατασκευάσουμε τις αρματωσιές μας, πράγμα ουσιαστικό για ένα καλό αποτέλεσμα της τεχνικής. Η κλασική αρματωσιά για αυτόν τον τρόπο ψαρέματος είναι αναμφίβολα αυτή που έχει μολύβι στην άκρη και αποτελείται από δύο παράμαλλα.
Αν και οι καινούριες τεχνικές κατασκευής αρματωσιών προβλέπουν λεπτές πετονιές και παράμαλλα που γυρίζουν, για το καθημερινό ψάρεμα οι κλασικές, παλιές πετονιές με κόμπους, θα είναι κάτι παραπάνω από κατάλληλες. Το τελευταίο κομμάτι της μάνας, για ένα μέτρο περίπου, θα αποτελείται από νάιλον ελαφρώς λεπτότερο από εκείνο που χρησιμοποιήσαμε για την υπόλοιπη μάνα. Για παράδειγμα, αν στο μηχανισμό έχουμε βάλει 0,18 η μάνα του παράμαλλου θα είναι 0,16. Τα δύο παράμαλλα που θα κατευθύνουν το αγκίστρι, θα είναι ακόμα πιο λεπτά με διάμετρο από 0,12 έως 0,14. Η χρησιμοποίηση μικρότερων διαμέτρων γενικά δε συνιστάται, αλλά αν έχουμε μεγάλη εμπειρία σ' αυτό το ψάρεμα μπορούμε να κατέβουμε ακόμα και στο 0,08. Το μήκος των παράμαλλων δεν θα πρέπει να ξεπερνάει τα 20 εκατοστά και η ένωση τους με τη μάνα μπορεί να πραγματοποιηθεί με έναν απλό κόμπο.

Τα αγκίστρια και μολύβια.
Τα αγκίστρια θα είναι νίκελ με μακρύ στέλεχος και θα ποικίλουν σε μέγεθος, ανάλογα με το ψάρι που υπολογίζουμε ότι θα πιάσουμε, ενώ θα κυμαίνονται από No 12 έως 16.
Το μολύβι έχει συνήθως σχήμα αχλαδιού, και βάρος από 5 ως 20 γραμμάρια ανάλογα με το βάθος του μέρους όπου ψαρεύουμε.
Για το ψάρεμα στο άγγιγμα των κεφαλόπουλων βρίσκεται άπλετος χώρος από οποιονδήποτε μόλο ενός λιμανιού και όχι μόνο. Αν και με μεγαλύτερη δυσκολία, ειδικά για τους αρχάριους, το ψάρεμα στο άγγιγμα πραγματοποιείται και από τα βράχια. Ο εξοπλισμός παραμένει αυτός που αναφέρθηκε παραπάνω, αν και φυσικά τα καλάμια θα πρέπει να επιμηκυνθούν ώστε να φτάνουν μέχρι και τα 8 μέτρα. Με εργαλεία τέτοιων διαστάσεων μπορούμε πράγματι να ψαρέψουμε άνετα χωρίς να κινδυνεύουμε να μπλεχτεί η αρματωσιά στο βυθό.
Σταθερό χέρι και παρατηρητικότητα είναι τα βασικά στοιχεία για να δουλέψουμε σωστά με αυτά τα καλάμια, ενώ θα πρέπει να μπορούμε να δούμε τα τσιμπήματα των κεφαλόπουλων από σημαντικές αποστάσεις.


Δολώματα, μαλάγρα και τεχνική
Το πρωταρχικό δόλωμα για το ψάρεμα των κεφαλόπουλων είναι χωρίς αμφιβολία η ζύμη του ψωμιού, ακολουθούμενη από σαρδέλα και ζυμάρι: διάφορες εξαιρέσεις μπορούν να υπάρξουν ανάλογα με το μέρος όπου ψαρεύουμε, υπαγορευμένες από ιδιαίτερα τοπικά χαρακτηριστικά. Ξαναγυρίζοντας στο συνηθέστερο χωρίς αμφιβολία δόλωμα, το ψωμί, καλύτερο θεωρείται το λεγόμενο «πολυτελείας» ψωμί.
Η ετοιμασία του δολώματος είναι εύκολη και πρακτική. Αφού το βάλουμε στο νερό για ένα ικανό χρονικό διάστημα, ώστε να φουσκώσει και να μαλακώσει, φτάνει να το στραγγίσουμε και να το στεγνώσουμε ελαφρώς με ένα στεγνό πανί. Η σύσταση του μετά από αυτήν την ετοιμασία είναι ιδανική και μας επιτρέπει να δημιουργήσουμε μικρά κομμάτια για να καλύψουμε τελείως τα αγκίστρια που θα χρησιμοποιήσουμε.
Ότι ισχύει για το δόλωμα, ισχύει και για τη μαλάγρα. Όλα τα άλευρα και οι ζύμες του εμπορίου που έχουν ως βάση σαρδέλα ή τυρί είναι κατάλληλα, αν και συχνά τα μύδια ή τα αμμοσκούληκα που πετάμε στο νερό είναι αποτελεσματικότατα. Το μίγμα αλεύρων τυριού, ψωμιού και ιχθυάλευρου παραμένει το πιο συνηθισμένο. Αυτό το μίγμα σε σκόνη κυκλοφορεί στο εμπόριο σε διάφορες συσκευασίες για όλες τις απαιτήσεις. Τα άλευρα αυτά ανακατεύονται με θαλασσινό νερό μέχρι να πάρει η μαλάγρα μας τέτοια σύσταση, ώστε να μπορούμε, πιέζοντας την ανάμεσα στα χέρια μας, να την πετάξουμε στο νερό και να φτάσει διαλυμένη στο βυθό. Η τεχνική του ψαρέματος είναι, αναμφίβολα, το πολυπλοκότερο που πρέπει να μάθουμε και να εφαρμόσουμε.

Ψαρεύοντας.
Πρώτα, πρέπει να μαλαγρώσουμε την περιοχή του ψαρέματος προσπαθώντας να κάνουμε το μίγμα να φτάνει γρήγορα στο βυθό. Είναι πράγμα πρωτεύον και ουσιαστικό το να ψαρεύουμε απευθείας στην μαλαγρωμένη περιοχή και να μην μετακινούμαστε ποτέ από αυτήν. Αφού η αρματωσιά μας φτάσει στο βυθό, θα πρέπει να επαναφέρουμε την πετονιά μας με τον μηχανισμό μέχρι να διπλωθεί ελαφρώς η κορυφή του καλαμιού.
Σε περίπτωση σποραδικών τσιμπημάτων μπορούμε να ακουμπήσουμε το καλάμι στο μόλο, ενώ αντίθετα, αν η μαλάγρα έχει μαζέψει τα ψάρια κρατάμε το καλάμι στο χέρι ώστε να είμαστε έτοιμοι για τη στιγμή του καρφώματος. Το κάρφωμα θα πρέπει να γίνει μόλις η κορυφή από τα συνεχή τσιμπήματα θα τείνει να διπλωθεί ή να ανασηκωθεί. Αυτές οι δύο στιγμές καθορίζουν τον τρόπο με τον οποίο τρώει το κεφαλόπουλο. Συχνά ακουμπάει το δόλωμα κι έτσι παρατηρούμε το δίπλωμα της κορυφής, ή κάνει την αντίθετη κίνηση, φέρνοντας το δόλωμα από χαμηλά προς τα πάνω, δηλαδή το κλασικό σήκωμα του μολυβιού και συνεπώς την ανύψωση της κορυφής.
Απομένει η δική σας εξοικείωση με τον συγκεκριμένο τρόπο ψαρέματος που θα σας αποδώσει πολλά και καλά ψάρια.

ΠΗΓΗ

Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια