Τα Ελληνικά χωριά περιμένουν την επιστροφή μας
Διερχόμεθα καιρούς χαλεπούς. Έχω την αίσθηση πως η πείνα θα επιτεθεί απότομα και θα βρει πολύ κόσμο απροετοίμαστο. Εύχομαι φυσικά, μετά από κάποια χρόνια να διαβάζουν αυτές τις αράδες κάποιοι και να χαμογελάνε ειρωνικά, επειδή τίποτα άσχημο δε θα έχει συμβεί.
Το 2008 οι 20 ισχυρότερες οικονομικά δυνάμεις του πλανήτη, πήραν αποφάσεις για εμάς, χωρίς εμάς. Όμως αυτό που πολλοί αποκαλούν παγκόσμια τάξη πραγμάτων, δείχνει να αλλάζει καθημερινά και τα πράγματα να παίρνουν απότομες στροφές, με στόχο την εξαθλίωση των μεσαίων και των πιο αδύναμων κοινωνικά ομάδων (οι οποίες αποτελούν και τη συντριπτική πλειοψηφία του παγκόσμιου πληθυσμού) και να ενισχύεται η θέση των ισχυρότερων.
Ακόμα και η διατροφή του λαού κατευθύνεται από παγκόσμια κέντρα. Τροφές μεγαλωμένες με «παρά φύσει» τρόπους καταλήγουν στα πιάτα μας καθημερινά και τα νοσοκομεία γεμίζουν από ασθενείς που νοσούν από την επάρατο, αδυνατώντας να αποδείξουν την πηγή του κακού. Τα markets δέχονται από τους παραγωγούς μόνο τα ομοιόμορφα καλογυαλισμένα φρούτα, χωρίς τα σημάδια που σε κανονικές συνθήκες θα έπρεπε να έχουν. Οι παραγωγοί με τη σειρά τους δηλητηριάζουν τις σοδειές τους με πανίσχυρα φάρμακα και μαζί μ΄ αυτές δηλητηριάζουν τους καταναλωτές, αλλά και τη μάνα γη, η οποία για να αποδώσει ίδια σοδειά τον επόμενο χρόνο, θα χρειαστεί περισσότερη ποσότητα φαρμάκων.
Φταίμε. Μη πει κανείς πως δε φταίμε κι εμείς. Είτε αυτοί είναι οι γονείς μας, είτε οι παππούδες μας, είτε εμείς οι ίδιοι. Εγκαταλείψαμε την ύπαιθρο και μαζευτήκαμε στην πόλη αναζητώντας μια καλύτερη και ποιοτικότερη ζωή.
Ας βάλουμε τα πράγματα σε μια συλλογιστική βάση κι ας αναρωτηθούμε. Ποιο είναι το καλύτερο, ποια είναι η ποιότητα; Τα καυσαέρια της Αθήνας, Θεσσαλονίκης , Πάτρας; Το άγχος της καθημερινότητας για το μεροκάματο του τρόμου; Οι γρήγοροι ρυθμοί; Τρέχουμε από το πρωί μέχρι το βράδυ για να προλάβουμε κάτι που πραγματικά δε ξέρουμε! Το πράγμα βέβαια άρχισε να γιγαντώνεται από το 2009 και μετά, αλλά ο κόσμος αντέδρασε μηδενικά ή ελάχιστα.
Περιμένουμε κάθε μέρα το επόμενο χαράτσι, την επόμενη απόλυση, την επόμενη βλαπτική μεταβολή σ΄ αυτό που μάθαμε να ονομάζουμε ποιότητα ζωής.
Με την απάθεια μας όμως, το μόνο που κάνουμε είναι να ενισχύουμε τις βλέψεις των ολίγων, που μας θέλουν ταπεινούς υπηρέτες των ανεπτυγμένων, παρέχοντας πάμφθηνες υπηρεσίες και αγαθά, μη μπορώντας να απολαύσουμε τη χώρα μας, ίσως την πιο όμορφη χώρα σ΄ αυτό τον πλανήτη, αλλά και την πιο άτυχη συνάμα.
Αντίδραση. Τώρα. Το δυσκολότερο κομμάτι είναι η απόφαση. Ας αφήσουμε την πόλη. Ας στραφούμε στο χωριό. Όσοι από εμάς έχουμε τη δυνατότητα να το κάνουμε. Σίγουρα είμαστε πολλοί. Για όσους δεν έχουν, τα πράγματα θα είναι πιο εύκολα όταν αποκεντρωθεί η πόλη. Πόσο δύσκολα θα είναι στην αρχή; Σίγουρα θα είναι. Μπορείς όμως να το κάνεις σταδιακά. Βήμα – βήμα. Προετοίμασε τη γη. Φτιάξε υποδομή για νερό. Κλάδεψε τα δέντρα.
Το στάβλο για τα ζώα, μια αποθήκη για τις σοδειές σου, το σπιτάκι να έχει τα βασικά. Κάνε επαφές με τους γείτονές σου. Ο Θεός κι ο γείτονας λέγανε παλιά. Θα τον βοηθήσεις και θα σε βοηθήσει. Απόκτησε αυτάρκεια.
Οι γέροι θα είναι οι μεγαλύτεροι σύμβουλοι στα της υπαίθρου. Μπορούν και θέλουν να προσφέρουν με τη γνώση τους. Για τα παιδιά μην ανησυχείτε. Είναι ευπροσάρμοστα, αρκεί να τους δώσετε να καταλάβουν πως αυτό πρέπει να γίνει.
Ακόμα και στην ακραία περίπτωση που δεν θα υπάρχουν χρήματα, ή αυτά δεν θα έχουν καμία δύναμη, τα αγαθά του αγροκτήματός σας, θα αποτελούν εξαιρετικά ανταλλακτικά μέσα για να συμπληρώνουν τις ελλείψεις τους δικού σας σπιτικού.
Κάποια στιγμή που θα έχουν μπει τα πράγματα σε μια σειρά, θα καταλάβετε και τη διαφορά της ποιότητας ζωής. Του καθαρού αέρα, της γνήσιας καθαρής νόστιμης τροφής, αλλά και της ανθρώπινης επαφής που χάθηκε τώρα πια.
Παλιά υπήρχαν χίλιοι λόγοι για να σμίγουν στα σπίτια τους οι άνθρωποι για να χαίρονται τις χαρές τους και να συμμερίζονται τη λύπη αυτών που το χρειάζονταν. Σήμερα όχι. Η επιστροφή στην ύπαιθρο θα μας χαρίσει χρόνια ζωής, θα μας βοηθήσει να επιβιώσουμε από τα κακά που μάλλον σύντομα θα ταλαιπωρήσουν πολύ κόσμο, αλλά το σπουδαιότερο είναι πως θα ξαναγίνουμε άνθρωποι.
Δε θέλω να περιμένω μια καλή νεράιδα, που μπορεί να μην εμφανιστεί ποτέ.
Θέλω να αντιδράσω μόνος μου.
Σήμερα.
Τώρα.
Κι αν αποτύχω, θα μπορώ να περηφανεύομαι πως τουλάχιστον προσπάθησα...
0 Σχόλια