Φίλες και φίλοι ο άνθρωπος από πολύ νωρίς εκτίμησε την αξία του χρυσού, από αρχαιοτάτων χρόνων.
Φυσικά και οι αρχαίοι Έλληνες δεν αποτέλεσαν εξαίρεση, και έψαξαν τον χρυσό και τον επεξεργάστηκαν, κάνοντας με αυτόν θαυμάσια έργα τέχνης, πολλά από τα οποία μπορούμε να θαυμάσουμε μέχρι τις μέρες μας.
Η Ελληνική γη θα έλεγα ότι έκρυβε και συνεχίζει να κρύβει καλές ποσότητες χρυσού στα σπλάχνα της.
Ψάχνοντας λίγο μόνο στο διαδίκτυο για πληροφορίες βρήκα δεκάδες αρχαία χρυσωρυχεία και περιοχές που οι αρχαίοι πιθανόν έβγαζαν χρυσό.
Στις μέρες μας οι Έλληνες πολίτες μάλλον έχουν σταματήσει να ψάχνουν για φυσικό χρυσό και το έχουν ρίξει στην αναζήτηση θησαυρών.
Και σε άλλα μέρη της γης όμως η αναζήτηση χρυσού ορισμένες φορές πήρε μεγάλες διαστάσεις και έτσι έχουμε περιόδους που χαρακτηρίστηκαν ως περίοδος του πυρετού του χρυσού.
Ίσως δεν γνωρίζετε ότι το μεγαλύτερο φυσικό κομμάτι χρυσού που έχει βρεθεί ποτέ στην σύγχρονη ιστορία ζύγιζε 72 κιλά και σε σημερινή αξία θα είχε περίπου 4 εκατομμύρια ευρώ, και βρέθηκε στην Αυστραλία το 1858.
Πρόσφατα μόλις το 1995 πάλι στην Αυστραλία βρέθηκε ένα ακόμα μεγάλο κομμάτι περίπου 25 κιλών αξίας περίπου 1 εκατομμυρίου ευρώ.
Αυτά για αλλού όμως και να ξεκαθαρίσω ότι ο χρυσός πάρα πολύ σπάνια συναντάται σε μεγάλα κομμάτια.
Τον βρίσκουμε ως επί το πλείστον σε κόκκους ή και σε χρυσόσκονη.
Στον Ελλαδικό χώρο ο χρυσός εντοπίζεται κυρίως αυτοφυής µέσα σε προσχώσεις ποταµών και χειµάρρων.
Κι αν στην χώρα μας όπως είπα έχει σταματήσει η αναζήτηση του από ιδιώτες, δεν γνωρίζω καν αν είναι και νόμιμη, στο εξωτερικό τα πράγματα δεν είναι έτσι.
Εκεί βρίσκεις στο εμπόριο μέχρι μηχανές που σε βοηθούν να ανακαλύψεις τον χρυσό.
Φυσικά δεν εννοώ ανιχνευτές μετάλλων αλλά μηχανές που ρίχνεις μέσα το χώμα που έβγαλες κοντά σε έναν ποταμό ή χείμαρρο και αυτές το πλένουν το κοσκινανε κατά κάποιο τρόπο και συλλέγει στο τέλος ορισμένα ψήγματα χρυσού.
Έτσι σιγά σιγά, φασούλι το φασούλι που λέμε γεμίζει το σακούλι.
Είναι αυτονόητο πιστεύω γιατί ο χρυσός βρίσκεται πιο εύκολα σε ποταμούς και χειμάρρους ε;
Μα επειδή εκεί καταλήγουν οι ποσότητες από πολλά χώματα που έχουν μεταφερθεί από τα βουνά μέσω των νερών επί χιλιάδες χρόνια.
Στην Αμερική και την Αυστραλία κυρίως, αλλά και στην Ευρώπη πολύς είναι ο κόσμος που ασχολείται με τον φυσικό χρυσό.
Στην Ελλάδα μόνο έναν γνωρίζω...τον Μπόμπολα, που σκάβει στην Χαλκιδική, στις Σκουριές συγκεκριμένα.
Δείτε όμως πως ακόμα και το όνομα σκουριά έχει να κάνει με οξείδωση μετάλλου, και πως γενικότερα η περιοχή εκεί ίσως κρύβει μεταλλεύματα οπότε πήρε και το όνομα αυτό.
Ψάχνοντας βρήκα και ένα καλό σχετικό βίντεο αναζήτησης χρυσού στην Αλάσκα τον Αύγουστο του 2013 με μηχάνημα που παράγει Φινλανδική εταιρεία.
Στην Ελλάδα δεν έχω ιδέα αν υπάρχουν παρόμοια, ούτε αν θα έβγαζε κανείς κάτι αν έψαχνε με τον ίδιο τρόπο.
Βλέποντας τα πετρώματα στο βίντεο πάντως δεν μου είναι καθόλου άγνωστα, αφού παλιά όταν πήγαινα για κυνήγι συναντούσα πολλά τέτοια πετρώματα κοντά σε χειμάρρους.
Αλλά και στα βουνά στα έλατα που μεταφέρω τα μελίσσια μου συναντώ τέτοια πετρώματα σίγουρα...
Λες να...?
Δείτε το βίντεο
ΠΗΓΗ
0 Σχόλια