Τα τελευταία χρόνια υπάρχει έντονο ενδιαφέρον για την ανάπτυξη της σαλιγκαροτροφίας στην Ελλάδα. Το ενδιαφέρον αυτό πηγάζει από την γενικότερη ανάγκη για την ενασχόληση με καινοτόμες επενδύσεις με παραγόμενα προϊόντα που θα βρίσκουν κανονική διέξοδο στην αγορά σε ικανοποιητικές τιμές.
Τι πρέπει να γνωρίζετε σχετικά με την Σαλιγκαροτροφία
Το ζήτημα της εκτροφής σαλιγκαριών ως επένδυση στον πρωτογενή τομέα τίθεται έντονα τα τελευταία τρία με τέσσερα χρόνια στην χώρα μας, ως εναλλακτική επένδυση, με καινοτόμο παραγόμενο προϊόν και με συγκριτικά πλεονεκτήματα που δίνει εξαγωγικές δυνατότητες στις Ευρωπαϊκές αγορές τροφίμων.
Πράγματι όλα τα παραπάνω στοιχεία αποτελούν μέρος μιας πραγματικότητας που φαίνεται δελεαστική, εύκολη, χαμηλού κόστους εγκατάστασης, υψηλών αποδόσεων, δηλαδή μια μεγάλη επενδυτική ευκαιρία.
Η αντιμετώπιση του θέματος της εκτροφής σαλιγκαριών στην χώρα μας γίνεται με όρους -στην καλύτερη περίπτωση- φυτικής παραγωγής και σε καμία περίπτωση με όρους ζωικής παραγωγής. Οι λόγοι για αυτή την στρέβλωση είναι παρά πολλοί, όπως η παραπληροφόρηση από τα ΜΜΕ, η αδυναμία των γεωτεχνικών να κατανοήσουν και να οριοθετήσουν την εκτροφή σαλιγκαριών μέσα στους κανόνες της ζωικής παραγωγής, και τέλος η έλλειψη καταρτισμένου επιστημονικού δυναμικού που θα μπορεί να υποστηρίξει το εγχείρημα.
Σήμερα κάθε επένδυση στην ζωική παραγωγή γίνεται με συγκεκριμένους όρους ώστε να προκύψει μια λειτουργικά καθορισμένη και χρηματοοικονομικά βιώσιμη επιχείρηση. Με αυτή την οπτική θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε και την εκτροφή των σαλιγκαριών.
Με βάση τα παραπάνω μπορούμε να εξετάσουμε την εκτροφή σαλιγκαριών ως δυνατότητα ενασχόλησης προς διερεύνηση. Μεθοδολογίες, συστήματα και καινοτομίες, που μπορούν να δώσουν «μαγικά» παραγωγικά αποτελέσματα ή να δώσουν λύσεις σε αποτυχημένες παραγωγικές διαδικασίες, δεν υπάρχουν στην εκτροφή σαλιγκαριών όπως και στην εκτροφή κανενός άλλου ζώου.
Μεθοδολογία Εκτροφής
Αναπαραγωγή
Η αναπαραγωγική διαδικασία μπορεί να πραγματοποιηθεί μέσα σε ειδικά διαμορφωμένο κτήριο ή στο χώρο πάχυνσης. Η επιλογή του τρόπου εξαρτάται από το μέγεθος της μονάδας, καθώς και το ύψος της επένδυσης. Η αναπαραγωγή μέσα στο χώρο πάχυνσης υπόκειται σε γεωγραφικούς περιορισμούς.
Πάχυνση
Ο χώρος πάχυνσης είναι δυxτιοκήπια ειδικά διαμορφωμένα για τις ανάγκες της εκτροφής. Εσωτερικά είναι διαχωρισμένα σε πάρκα πάχυνσης που διαθέτουν ηλεκτροφόρα περίφραξη, ταΐστρες και σκέπαστρα.
Τροφή
H θρέψη των σαλιγκαριών γίνεται με τεχνητό σιτηρέσιο που παρασκευάζεται από καλαμπόκι, σόγια, σιτάρι, κριθάρι, πίτουρο, ανθρακικό ασβέστιο και την προσθήκη ιχνοστοιχείων. Σε καμία περίπτωση δεν χρησιμοποιούνται υποπροϊόντα τροφών και αντιβιώσεις γιατί μπορούν να αυξήσουν την θνησιμότητα.
Υγρασία
Στα δυχτιοκήπια η διατήρηση της απαιτούμενης υγρασίας για την αύξηση των σαλιγκαριών θα επιτυγχάνεται με σύστημα υδρονέφωσης. Η κατανάλωση νερού εξαρτάται από τηv εποχή του έτους αλλά δεν ξεπερνά τα 1200 λίτρα την ημέρα ανά στρέμμα διχτυοκηπίου.
Παραγωγικότητα
Η παραγωγικότητα μιας μονάδας εκτροφής σαλιγκαριών υπολογίζεται ανά στρέμμα δυxτιοκηπίου και κυμαίνεται από 3 έως 10 τόνους το χρόνο. Η δυναμικότητα παραγωγής σε κάθε κύκλο παραγωγής διάρκειας 3,5 μηνών είναι 4,5 τόνοι.
Κόστος
Το κόστος παραγωγής φτάνει στα 1,50 ευρώ το κιλό στις μονάδες που διαθέτουν κτήριο αναπαραγωγής και 1,20 ευρώ το κιλό στις μονάδες χωρίς κτήριο αναπαραγωγής.
Τα Εδώδιμα Είδη Σαλιγκαριών
Όλα τα μεγάλα σαλιγκάρια είναι εδώδιμα, αλλά μόνο λίγα χρησιμοποιούνται σε διεθνή εμπορική κλίμακα. Aυτά είναι κυρίως είδη της οικογένειας Achatinidae και τρία είδη του γένους Helix. Tο γένος Helix περιλαμβάνει αρκετές εκατοντάδες είδη από τα οποία μόνο λίγα χρησιμοποιούνται εμπορικά. Σε διεθνή εμπορική κλίμακα τρία κυρίως είδη διακινούνται ζωντανά ή κατεργασμένα: Helix pomatia, Helix lucorum και Helix aspersa (petit gris).
Cornu aspersum (πρώην Helix aspersa)
Το εδώδιμο σαλιγκάρι Helix aspersa είναι ένα από τα σημαντικότερα είδη σαλιγκαριών σε παγκόσμια κλίμακα. Το μεγαλύτερο μέρος των ποσοτήτων αυτού του είδους που καταναλώνεται προέρχεται από συλλογή σαλιγκαριών από φυσικούς πληθυσμούς. Η ελάττωση των φυσικών πληθυσμών είχε ως αποτέλεσμα την ανάγκη για τη δημιουργία εκτροφείων σε πολλές χώρες του κόσμου όπου υπάρχουν φυσικοί πληθυσμοί αυτού του είδους. Σήμερα, ησαλιγκαροτοφία έχει αναπτυχθεί κατά κύριο λόγο στη Γαλλία και σε μικρότερο βαθμό στην Ισπανία.
Helix pomatia (Linnaeus 1758)
Tο είδος αυτό είναι γνωστό ως σαλιγκάρι της Bουργουνδίας ή Pωμαϊκό σαλιγκάρι ή εδώδιμο σαλιγκάρι. Aυτή τη στιγμή αντιπροσωπεύει περίπου το 35% του παγκόσμιου εμπορίου, και συλλέγεται σε ολόκληρη την Aνατολική Eυρώπη, τα Bαλκάνια και ορισμένες περιοχές της Δυτικής Eυρώπης
Helix lucorum (Linnaeus,1758)
Γνωστό σαν το τούρκικο σαλιγκάρι, βρίσκεται όμως και σε άλλες περιοχές όπως στα Bαλκάνια, στην Kριμαία και στο Pωσικό Kαύκασο. Tο κέλυφός του μοιάζει με αυτό του H. pomatia αλλά έχει πιο έντονα χρώματα και σχέδια. Oπως το H. pomatia έτσι και το σαλιγκάρι αυτό απαντάται μόνο σε φυσικούς πληθυσμούς και οι μέχρι τώρα προσπάθειες εκτροφής του έχουν αποτύχει. Tο H. lucorum μαζί με το H. aspersa αντιπροσωπεύουν το υπόλοιπο 60% του παγκόσμιου εμπορίου.
Είδη του γένους ACHATINA
πάρχουν περίπου 200 διαφορετικές ποικιλίες αυτού του σαλιγκαριού, αλλά το είδος που χρησιμοποιείται για εκτροφή κάτω απο ελεγχόμενες συνθήκες στην Aγγλία είναι το είδος A. fulica, το γνωστό γιγαντιαίο αφρικανικό σαλιγκάρι. Σε ώριμο μέγεθος το βάρος του φθάνει τα 50 g. Tο βάρος του όμως για κατανάλωση κυμαίνεται ανάμεσα στα 10 με 20 g. Eίναι γεννητικά ώριμο όταν το βάρος του φθάσει τα 30 g. Στην Eυρώπη μπορεί να καλλιεργηθεί μόνο σε κλειστό χώρο επειδή σε θερμοκρασίες χαμηλότερες από 6°C (ακόμη και για μικρό χρονικό διάστημα) τα σαλιγκάρια αυτά πεθαίνουν (ακόμη και οι ποικιλίες που διαχειμάζουν).Σε συνθήκες εντατικής εκτροφής, δέκα με είκοσι εβδομάδες από την εκκόλαψη, τα σαλιγκάρια μπορεί να φθάσουν το επιθυμητό βάρος για κατανάλωση, αλλά γενικά δεν προτιμούνται στη Δυτική Eυρώπη και το κρέας τους θεωρείται από τους Γάλλους γευσιγνώστες ως το χειρότερο, συγκριτικά με τα υπόλοιπα εδώδιμα σαλιγκάρια.
http://www.snailfarming.gr/
