Συνήθως, ένα νεαρό βοοειδές ζώο ονομάζεται μοσχάρι.
Μοσχάρι θεωρείται το ζώο αυτό που εξακολουθεί να έχει τα δόντια από την γέννηση του, ενώ όταν αυτά αντικατασταθούν, περίπου αυτό γίνεται τον δέκατο έκτο μήνα των ζώων τότε παύουν να θεωρούνται μοσχάρια και πλέον πωλούνται ως βόδια!!!
Αυτό φυσικά είναι θεωρία στην όλη υπόθεση, αφού οι έμποροι τις περισσότερες φορές πωλούν τα βόδια ως μοσχάρια...
Η εκτροφή μοσχαριών στη χώρα μας ήταν μια κερδοφόρα υπόθεση, μέχρι την έλευση του Ευρώ.
Έκτοτε το υψηλό κόστος εκτροφής αλλά και η διαφορετική κατανομή των ενισχύσεων κάνει σχεδόν αδύνατο το εγχείρημα για όσους αγρότες επιθυμούν να ασχοληθούν αποκλειστικά εκτρέφοντας μοσχάρια!
Πχ έως το 2002 η τιμή παραγωγού για το μοσχαρίσιο κρέας ήταν 1500 Δρχ ή σε Ευρώ 4.50.
Η τιμή του καλαμποκιού ανά κιλό ήταν 40 Δρχ ή σε Ευρώ 0.12 .
Και η επιδότηση για τα αρσενικά μοσχάρια 140.000 Δρχ ή σε Ευρώ 418, και για τα θηλυκά 40.000 Δρχ ή σε Ευρώ 120.
Σήμερα η τιμή παραγωγού για το μοσχαρίσιο κρέας παραμένει στα 4.50 Ευρώ.
Η τιμή του καλαμποκιού ανά κιλό είναι 0.25 Ευρώ.
Ενώ έχουν καταργηθεί οι επιδοτήσεις για όσους δεν έκαναν εκτροφή μοσχαριών τουλάχιστον έως το 2002.
Όσοι νέοι εκτρέφουν μετά το 2002 δεν δικαιούνται επιδότηση.
Πάμε τώρα στην εκτροφή τους.
Τα μοσχάρια γεννιούνται περίπου μετά από 9 μήνες εγκυμοσύνης και τις πρώτες μέρες της ζωής τους πίνουν το λεγόμενο πρωτόγαλο της μητέρας τους.
Αυτό είναι πολύ σημαντικό για την ζωή του μοσχαριού μιας που το πρωτόγαλο είναι γεμάτο από αντισώματα και εξασφαλίζουν την καλή του υγεία και ανάπτυξη.
Λίγες μέρες αργότερα του δίνεται ελεγχόμενη ποσότητα γάλακτος και δεν του επιτρέπουμε να πιει όσο θέλει.
Αυτό το κάνουμε κυρίως στις εκτρεφόμενες σταβλιάρικες φυλές που οι μητέρες παράγουν άφθονο γάλα και υπάρχει ο κίνδυνος να σκάσει το μοσχάρι αν το αφήσουμε.
Στις ντόπιες φυλές που είναι ελευθέρας βοσκής οι μητέρες παράγουν λίγο αλλά πολύ πλουσιότερο γάλα και το μοσχάρι δεν έχει κανένα πρόβλημα όσο κι αν πιει, πρώτον γιατί όπως είπα είναι λιγότερο, και δεύτερον γιατί κινείται και άρα χωνεύει πιο εύκολα.
Σε αυτό το στάδιο της ζωής του το μοσχαράκι είναι πολύ ευαίσθητο σε εντερολοιμώξεις, πνευμονίες και τυμπανισμούς, και τότε παρατηρείται ο μεγαλύτερος αριθμός θνησιμότητας.
Περίπου ένα μήνα μετά την γέννηση του το μοσχάρι μπορεί να αποκοπεί από την μητέρα του και να τραφεί με υποκατάστατο γάλακτος (σκόνη) και σιγά σιγά αρχίζουμε και του δίνουμε ξερό τριφύλλι λίγο στην αρχή και αυξάνουμε σταδιακά.
Όταν αρχίσει να τρώει κανονικά τότε παράλληλα με το γάλα και το χορτάρι το βάζουμε και στον καρπό.
Ο καρπός πρέπει να είναι αλεύρι ώστε αυτό να χωνεύεται εύκολα και πλήρως και να μην αποβάλλεται στα κόπρανα, και πρέπει να είναι ένα μείγμα από καλαμπόκι, σόγια, κριθάρι, πίτουρο και ισορροπιστή.
Σταδιακά το απογαλακτίζουμε και σιγά σιγά εκτός από ξερό τριφύλλι μπορούμε να δώσουμε άχυρο από βρώμη κυρίως αλλά και χορτάρι ενσίρωσης, χωρίς να ξεχνάμε ότι το μοσχάρι για να είναι υγιές πρέπει να έχει πρόσβαση σε καθαρό νερό και καθαρισμένο τακτικά περιβάλλον.
Να πω ακόμα ότι!!!
Ένα μοσχάρι ντόπιας φυλής και ελευθέρας βοσκής, λόγο ράτσας και κινητικότητας βάζει λίγα κιλά, περίπου (100 με 150 το πολύ) και έχει σκληρό κρέας.
Έτσι οι διαμαρτυρίες των καταναλωτών ήταν έντονες, με αποτέλεσμα αυτά τα μοσχάρια να βγουν εκτός εμπορίου.
Εμπορεύσιμα έγιναν τα σταβλιάρικα σε περιορισμένο χώρο ή δεμένα, που λόγο ακινησίας έχουν τρυφερό κρέας και βάζουν πολλά κιλά ανάλογα την ράτσα τους!
Το μοσχάρι που θα έχουμε δεμένο τους πρώτους 6 μήνες της ζωής τους δένεται από τον λαιμό, ενώ μετά τους 6 μήνες από τα κέρατα.
Η ποσότητα γάλακτος, νερού και φαγητού πρέπει να αυξάνεται ή να μειώνεται με πολύ μικρές ημερήσιες δόσεις, και σε καμία περίπτωση απότομα.
Το βάρος των μοσχαριών πάχυνσης εξαρτάται από την ράτσα, την τροφή και την ηλικία τους.
Ένα μοσχάρι καλής φυλής 6 μηνών πχ μπορεί να πάει 100 κιλά, ενώ στους 12 μήνες μπορεί να πιάσει τα 300 και στους 24 τα 600 έως 1000 κιλά.
Όσοι διαθέτουν πρόβειο γάλα και θέλουν με αυτό να μεγαλώσουν μοσχάρια, πρέπει να γνωρίζουν ότι επειδή το πρόβειο γάλα σε σχέση με το αγελαδινό έχει τα διπλάσια σχεδόν λιπαρά, αυτό πρέπει να αραιώνεται με νερό 50-50 περίπου ώστε να μην σκάσει το ζώο, ενώ το κατσικίσιο γάλα θέλει αραίωση περίπου 2 μέρη γάλα με 1 νερό.
Τέλος για όσους δεν γνωρίζουν από ράτσες να τους ενημερώσω ότι πολύ καλές και εμπορεύσιμες φυλές για μοσχάρια πάχυνσης είναι τα Σίμενταν, τα Σαρολέ, τα Λιμουζίν, τα Σβίτς και τα Μανταφόν, ενώ τα εμπορικά ζώα αυτά δηλαδή που προτιμούν οι κρεοπώλες είναι ή κάτω των 100 κιλών (του γάλακτος) ή πάνω από 300 (κρεατωμένο και με λίγα κόκαλα)!
neosagroths
