Πράσινες , τραγανές, μυρωδάτες ελιές σε λίγες μέρες!
Οι τσακιστές ελιές είναι ο καλύτερος τρόπος επεξεργασίας για όσους βιάζονται να γευτούν φετινές
ελιές. Επί πλέον έχουν φρουτώδη και δροσερή γεύση , κρουστή σάρκα και λεμονάτο
άρωμα (εκτός των άλλων αρωμάτων που μπορούμε να τους προσθέσουμε). Αν λοιπόν νομίζετε ότι οι ελιές στο μπουκάλι θέλουν μεγάλη υπομονή (έτσι φαίνεται από τα περισσότερα σχόλια), υπάρχει και ο σύντομος τρόπος: τσακίστε τις!
Μοναδικό τους μειονέκτημα είναι ότι δεν διατηρούνται όσο με τους υπόλοιπους τρόπους επεξεργασίας. Μετά από 3-4 μήνες τρώγονται μεν αλλά μαλακώνουν και δεν είναι το ίδιο νόστιμες. Γιαυτό δεν φτιάχνουμε πάρα πολλές.
Για να θεωρηθούν επιτυχημένες πρέπει να διατηρήσουν ένα όμορφο λαδοπράσινο χρώμα και να μη «λασπώσουν». Αυτό εξασφαλίζεται με το λεμόνι και το ξινό.
Υλικά:
Ελιές πράσινες
Λεμόνια
Αλάτι ρυζάτο
Ξινό
Ελαιόλαδο
Προαιρετικά, διάφορα αρωματικά (δείτε στις παρατηρήσεις)
Επί το έργον:
Διαλέγουμε ελιές γερές , που δεν έχουν χτυπήματα και
δαγκώματα εντόμων.
Τις τσακίζουμε με μια πέτρα ή ένα κομμάτι μάρμαρο
προσέχοντας να μη σπάσουμε το κουκούτσι τους. Αρκεί ένα κτύπημα, ένα τσάκισμα
σε κάθε μια.
Τις βάζουμε σε λεκάνη με μπόλικο νερό και κόβουμε ένα λεμόνι σε
φέτες για κάθε κιλό (πάνω κάτω) ελιών,
και ½ κουταλάκι ξινό.
Τις σκεπάζουμε με ένα πιάτο ώστε να βυθίζονται πάντα μέσα στο νερό. Αλλάζουμε
κάθε μέρα το νερό χωρίς να πετάξουμε το λεμόνι. Σε 1-2 μέρες προσθέτουμε κι άλλο
ένα λεμόνι σε φέτες διατηρώντας και το
πρώτο.
Συνεχίζουμε τη διαδικασία του αλλάγματος του νερού για δέκα μέρες.
Δοκιμάζουμε μια ελιά και αν είναι ελάχιστα πιο πικρή από το σημείο που μας
αρέσει η διαδικασία του ξεπικρίσματος τελειώνει αλλιώς συνεχίζουμε για όσες
μέρες χρειαστούν.
Για κάθε βάζο των 750 ml βάζουμε σε μπολ μισή κούπα νερό, 1 κουταλιά αλάτι , ½ κουταλάκι ξινό και το χυμό ενός λεμονιού . Ανακατεύουμε να διαλυθούν.
Κόβουμε άλλο ένα λεμόνι σε φέτες και μοιράζουμε στα δύο κάθε φέτα.
Παίρνουμε
τις ξεπικρισμένες ελιές και τις βάζουμε σε ένα γυάλινο καθαρό βάζο με
μερικές από τις φέτες λεμονιού ανάμεσά τους. Στην κορυφή βάζουμε 2-3 φετούλες
λεμόνι.
Τις περιχύνουμε με το διάλυμα του λεμονιού, και συμπληρώνουμε αν
χρειάζεται με νερό ώστε να καλυφθούν τελείως. Αν θέλουμε προσθέτουμε και ένα
δάκτυλο ελαιόλαδο για καλύτερη συντήρηση (εγώ δεν βάζω γιατί τις καταναλώνουμε
γρήγορα) . Κλείνουμε το βάζο και σε 2-3 μέρες οι ελιές μας είναι έτοιμες για κατανάλωση.
Παρατηρήσεις:
1)Το τσάκισμα είναι καλύτερα να γίνεται με πέτρα ή μάρμαρο. Έτσι
οι ελιές δεν μαυρίζουν. Επίσης το σκέπασμα και η λεκάνη που θα τις ξεπικρίσουμε
είναι καλύτερα να είναι πλαστικά ή
γυάλινα για τον ίδιο λόγο.
2)Δεν βάζουμε πολύ αλάτι στις τσακιστές ελιές στο βάζο. Έτσι
κι αλλιώς δεν διατηρούνται πολύ καιρό και γίνονται πολύ αλμυρές αν το
παρακάνουμε. Σ’ αυτήν την περίπτωση, τις ξαρμυρίζουμε σε νερό πριν τις καταναλώσουμε,
ή τις βγάζουμε από την άλμη και τις διατηρούμε στο λάδι. Το λάδι τις γλυκαίνει.
3) Εγώ προτιμώ να είναι κάπως ελαφριά η άλμη μου και να τις αλατίζω λίγο ακόμη στο σερβίρισμα με θαλασσινό αλάτι . Με λίγο ελαιόλαδο (αγουρέλαιο κατά προτίμηση) και με λίγο ακόμη χυμό λεμονιού είναι τέλειες!
4)Είναι καλύτερα τα βάζα μας να είναι αποστειρωμένα. Πρέπει
όμως να είναι εντελώς κρύα όταν θα βάλουμε τις ελιές.
5)Αν θέλουμε αρωματίζουμε τις ελιές με κλαδάκια ή σπόρους μάραθου , σπασμένα σποράκια κόλιανδρου,
ή κλαδάκια από θυμάρι ή ρίγανη.
0 Σχόλια